Zoutvlakte tour

Bedankt voor de leuke reacties, nu moet ik zeggen dat wij 3 uur paardrijden ook wel erg lang vonden :)

Freud onze gids was niet heel spraakzaam. Hij kon geen engels, dus gelukkig hadden we Holland mee die super goed Spaans kon. Toen we vroegen of hij Spaans kon praten zei hij 'ja een beetje'. Nou als hij dat een beetje noemt kunnen wij 0,0% Spaans. Hij heeft tijdens zijn studie een half jaar in Spanje gezeten, hier heeft hij Spaans leren spreken. De communicatie met Freud liep dus vooral via hem, hij werd onze Engelse gids :) Freud had naast zijn stoel een zak met coca bladeren staan, om de zoveel tijd pakte hij een nieuw handje en propte hij dat in zijn wang. Wij wisselde om de stop door van plek, zodat iedereen een keer voorin zat. Als je voorin zat, was je de baas over de muziek. Zo hebben we de favoriete country nummers van Holland gehoord en heeft Sarien wat lekkeren Nederlandse hitjes laten horen. Het was erg gezellig in de auto en we hadden leuke gesprekken. Het was interessant om te horen over het leven in Amerika en om de verschillen te bespreken tussen de twee landen. Alex en Holland zijn in april getrouwd en zijn net als wij voor lange tijd weg. Zij waren net begonnen aan hun reis dus hebben nog tot oktober 2024. Een verschil tussen hun reis style en die van ons is dat wij van te voren al het geld bij elkaar hebben gespaard, zij betalen alles met een credit card en hebben na hun reis 6 maanden de tijd om alles terug te betalen voordat er extra rente bovenop komt. Ons leek dat een gekke manier van geld uitgeven maar het is wel heel typisch Amerikaans. 

De eerste dag zaten we lang in de auto, we moesten veel kilometers maken. Om de zoveel tijd stopten we bij verschillende dingen. Zo zagen we bizarre rotsen die zomaar vanuit de grond opgestegen leken te zijn, je kon ze met je nagels afbrokkelen. Freud vertelde dat deze rotsen pas 30 jaar geleden zijn ontdekt en dat niemand weet hoe ze zijn ontstaan omdat er nog geen onderzoek naar gedaan is. De rotsen waren heel hoog en je kon er tussendoor lopen, het is moeilijk uit te leggen hoe het uit uit zag want ik had nog nooit zulk soort rotsen gezien. Sommige rotsen zweefden boven de grond. Ik zal een foto toevoegen voor het beeld. Onderweg zagen we heel veel lama's en alpaca's, ook vicuna's dit zijn dieren die lijken op een kruising tussen een hertje en een lama. Er waren ook een soort konijnen, Freud vond het net lijken op een half konijn en halve kangoeroe. Bij de meren waren heel veel flamingo's en we hebben zelfs wat struisvogels rond zien lopen. Overal heb je zwerfhonden in alle soorten en maten en we zagen een vos. Omdat de vos hoopte om eten te krijgen kwam hij heel dichtbij en konden we hem goed zien. 

Het contrast tussen binnen en buiten de auto was super groot! In de auto was het bloedheet, maar als je uitstapte waaide je bijna je kleding uit en was het behoorlijk fris. Omdat de auto zo heet was moesten we regelmatig stoppen langs de weg om de auto te laten afkoelen. Vaak frunnikte Freud dan wat in de motorkap en na een tijdje konden we dan weer door. Het was wel een heel grappig zicht want Freud was super klein dus af en toe moest hij een steen zoeken, zodat hij daarop kon staan om beter bij de motorkap te kunnen. 

De eerste dag zijn we ook bij een verlaten dorp in de bergen geweest. Sarien en ik vonden het eigenlijk niet zo heel bijzonder want alle uitleg die we kregen was in het Spaans en je zag vooral heel veel stenen. Achteraf hoorden we van Holland dat alle inwoners van het dorp zijn overleden door een besmettelijke ziekte. Na het verlaten dorp reden we naar het hoogste punt toe. Dit lag op 4855m hoogte bij een meer. We waren alle vier nog nooit zo hoog geweest en gelukkig viel het allemaal mee met de hoogte ziekte. Af en toe had iemand last van hoofdpijn en ik voelde al mijn vingers tintelen. Een ander dingetje wat ik van te voren niet wist is dat je darm systeem nog al reageert op de hoogte, we hadden alle vier last van onze darmen. Toch bijzonder hoe dat allemaal werkt. 

Wc's kwamen we weinig tegen, dus dit moest je gewoon in de natuur doen. Nu was het landschap alleen best wel plat, zonder bomen of andere obstakels waar je je achter kon verschuilen. Al gauw was alle schaamte weg en deed je het gewoon in het wilde westen, achter de auto, tussen een groep lama's, achter een rots, of achter een mini struikje. Als je moet dan moet je :) 

Die avond sliepen we in een mini dorpje midden in de bergen, zonder stroom of warm water. Het was super koud en het zou in de nacht nog kouder worden. We kregen een kamer voor ons vieren toegewezen. Op de bedden lagen wel vier dikke wollen dekens, als je er onder lag kon je je bijna niet meer bewegen door het gewicht. We kregen warme thee met koekjes en speelden een leuk spelletje die Sarien en ik nog niet kenden. Het bleek dat we er goed in waren want Alex en Holland verloren van ons :) Daarna kwam het eten. Het eten was de hele tour super lekker! Sarien en ik hadden opgegeven dat we vegetarisch waren want we vertrouwde het vlees niet helemaal. De vegetarische opties waren heel lekker en gevarieerd. Zo kregen we gebakken aubergine met een krokant korstje, (natuurlijk) ei, een gevulde mini pompoen en gevulde paprika of tomaat. Na het eten gingen we elke keer vroeg naar bed omdat het koud was en we de volgende ochtend weer vroeg op moesten. 

We kregen elke keer een half uur om wakker te worden, op te staan en onze spullen te pakken en dan een half uur om te ontbijten. Daarna laden we alle spullen in de auto en vertrokken we. We hebben heel veel verschillende meren gezien. Bij het eerste meer vroeg Freud of we de flamingo's van dichtbij wilde zien, dat wilde wij natuurlijk. Als wij naar het meer zouden lopen, zou Freud een stukje met de auto door rijden en dan daar op ons wachten. Of nou ja dat dachten wij. Toen we naar het meer liepen zagen we Freud weg rijden. Op een gegeven moment zagen we de auto niet meer. Wat raar dachten wij, na een tijdje zei Alex 'is dat de auto aan de overkant van het meer?!' In de verte zagen we een piepklein stipje rijden... kleine miscommunicatie, Freud had gezegd dat hij aan de andere kant van het meer op ons zou wachten. Het was super koud en de wind sneed in ons gezicht, ik denk dat het wel een half uur lopen was tot we de auto bereikten, helemaal buiten adem door de hoogte. Wel een goede ochtend gymnastiek met prachtig uitzicht :) Naast dit meer met flamingo's hebben we nog een groen meer, een zwart meer, een blauw meer en een rood meer gezien. Allemaal heel mooi! De verschillende kleuren kwamen door de algen in het water zei Freud. 

De hele tocht en alle uren in de auto waren prachtig. Sarien en ik genoten van het zitten in de auto en naar buiten kijken. Alex en Holland wilde juist bewegen,  dingen doen en vonden het jammer dat we zoveel in de auto zaten. Bij elke stop moest Holland even rennen. Eén keer zetten Freud de auto langs de weg stil zodat Holland naar de struisvogels kon rennen, om zijn energie kwijt te raken. Helemaal buitenadem en rood aangelopen kwam hij dan weer terug en dan konden we weer verder rijden. Alex, Sarien en ik verklaarden hem voor gek, maar ieder zo z'n ding. In de omgeving waren heel veel vulkanen, sommige actief en andere weer niet. We reden langs geisers waar de hete stoom vanaf kwam en zijn in natuurlijke hot springs geweest. Toen we bij de hot springs aankwamen het best wel druk, het bad zat vol met mensen. Wij besloten om eerst te gaan lunchen in de hoop dat het daarna rustiger zou zijn. Dat was een hele goede keuze want na de lunch hadden we het hele bad voor ons zelf! Het was heerlijk in het water met de prachtige bergen om ons heen. Dit was voor ons de eerste keer dat we in een natuurlijke warmte bron zaten! 

Een andere leuke stop die we maakte was bij de 'lost Italian Guy' dit was een bergachtig landschap met overal vreemde rotsen in gekke vormen. Deze plek had zijn naam te danken aan een Italiaanse man die door het gebied heen fietsten, hij parkeerden zijn fiets om de rosten te bekijken toen hij de weg terug niet meer kon vinden. Hij is de hele dag bezig geweest om zijn fiets terug te vinden. Ik denk dat Freud ons een zelfde soort ervaring wilde geven, want hij dropte ons midden tussen de rotsen en zei zonder heel veel woorden, kijk maar even rond, ik rij een stukje door, je moet gewoon de weg volgen. Met goede moed volgde wij het pad, tot dat het pad uitkwam op een drie splitsing.. Tja wat moet je dan, we zagen nergens de auto staan dus besloten we zoals Freud had gezegd maar het pad rechtdoor te volgen. Maar op een gegeven moment maakte het pad een grote bocht naar rechts. We hadden er geen goed gevoel bij dus Holland besloot met al zijn energie op de hoogste rots te klimmen die hij kon vinden. Vanaf daar ging hij kijken of hij de auto zag staan. Helaas was de auto nergens te bekennen. Holland klom op een andere rots en ook vanaf daar zag hij niks. Alex had het briljante idee dat de auto achter een andere rots stond, waardoor je hem vanaf boven niet kon zien. Holland was het niet met haar eens, maar blijkbaar droeg Alex de broek in de relatie dus gingen we haar weg volgen. En gelukkig had ze gelijk want inderdaad achter een rots stond de auto! Holland heeft de meeste energie en ik heb de beste ideeën zei Alex lachend. 

Eén van de lunches aten we in groene vallei tussen de lama's en de schapen. Op alle andere plekken waar we lama's hadden gezien waren ze schuw en kwamen ze niet dichtbij, hier wel.. we zaten allemaal met een bord op de grond van onze lunch te genieten toen de lama's en schapen steeds dichterbij kwamen en alsof ze aanvoelde dat ik het helemaal niet chill vond kwamen ze allemaal naar mij toen. Het rustige eten was voorbij. Holland nam de taak op zich op de dieren op afstand te houden, het was een hele ervaring, wie heeft er nou midden in de natuur in de bergen lama's van zich af moeten weren :) 

Op de een naar laatste dag kwamen we aan bij de zoutvlakte. We sliepen in een huis dat gemaakt was van zout, Alex en Holland hebben het uitgetest haha. Vanaf daar gingen reden we in de avond de zoutvlakte op om de zon onder te zien gaan. Het was een heel magisch gevoel! De zoutvlakte was voor ons de reden dat we naar Bolivia zijn gegaan en nu waren we er gewoon! De zon ging prachtig onder en we hebben heel veel gekke foto's gemaakt. Doordat de zoutvlakte eindeloos is en je in de hele omgeving niks anders ziet dan zout, krijg je hele leuke perspectieven op foto's. We proosten en dronken rode wijn en door de kou en de winter kleding voelde het als oud en nieuw. Echt een bijzonder moment was dat! Toen de zon gezakt was gingen we terug naar het zouthuis en aten we het avondeten. Daarna gingen we gauw slapen want de volgende dag zouden we rond 4:00u weg gaan om de zon op te zien komen. 

Heel vroeg in de ochtend reden we naar een berg midden op de zoutvlakte, het was super koud! Freud vertelde dat dit de enige berg was met cactus planten. De theorie hiervoor was dat de inca's cactus vruchten aten boven op de berg en dat de pitten van de vrucht nieuwe cactus planten hebben gebracht. We moesten de berg op klimmen om de zon op te zien komen. Freud bleef beneden en wij waren de eerste daar, dus met z'n vieren begonnen we omhoog te lopen. Nu waren Holland en Alex super snel, eerst probeerden Sarien en ik hun bij te houden. Maar dat konden mijn longen niet aan. Hijgend en puffend liep ik de berg op tot Sarien mij tegenhield en zei dat we het op ons eigen tempo moesten doen. Ik was bijna aan het hyperventileren. Door de hoogte en ik denk de asma die ik als kind heb gehad trokken mijn longen het niet zo best. Het voelde alsof ik door een rietje ademde. Niet zo'n fijn gevoel. Na een pauze van tien minuten liepen we rustig verder omhoog. Ondertussen waren er meer mensen aangekomen en keek iedereen naar de opkomende zon. Wij kozen een plekje aan de zijkant van de berg. Door het opkomende zonlicht werden de berg en de zoutvlakte prachtig verlicht. Het was een magisch zicht! 

Weer terug beneden had Freud het ontbijt klaar gemaakt. En na het ontbijt reden we naar het laatste stuk van de tour. We bezochten een mini museum op de zoutvlakte waar ze heel veel vlaggen van verschillende landen in het zout hadden neergezet. En een oud trein spoor met trein die niet meer reed. Je kon merken dat we vlakbij Uyuni waren, want het was een stuk drukker. Een heel verschil met de afgelopen dagen want toen kwamen we bijna niemand tegen. We aten onze laatste lunch samen en daarna werden we afgezet bij ons hotel. 

Het waren vier prachtige dagen waarin we mooie herinneringen hebben gemaakt!