Salento

We gingen in Jardin eerst met de tuktuk en al onze spullen naar het dorp, daar ontbeten we bij een bruin cafe en daarna stapte we in de bus, de busrit was erg hobbelig, wij zaten achterin de bus en vlogen alle kanten op. We reden over jungle paden, met kuilen en stenen op de weg en heel veel haarspeldbochten. Achter ons zat een Nederlands gezin met twee zoontjes van 3 en 5 jaar oud. Ze vertelde dat ze al een jaar onderweg waren. Ze zijn van Nederland naar Colombia gezeild, de langste overtocht was twee weken. Zo gaaf dat ze dat als gezin doen, heel inspirerend! Nu lag hun zeilboot in een kust plaats in Colombia en reisde ze voor een paar weken over land. 

Na 3,5u in de hobbel bus kwamen we in een klein stadje aan. Daar kochten we een nieuw ticket voor de volgende bus. We hadden een uur de tijd voor de volgende bus vertrok dus besloten we om even wat te lunchen. Nu waren er alleen lokale restaurantjes in de buurt dus deelden we een bord met rijst, bonen, ei en een beetje sla. Het uur ging snel voorbij, op reis lijken de uren altijd voorbij te vliegen. In Nederland vind ik een uur wachten extreem lang. Naar Schiedam met de trein voelt als een hele onderneming terwijl hier een busrit van 6 uur als een kort ritje wordt beschouwd. Zo gek hoe dat werkt. Je begint de uren pas te tellen vanaf 12 uur in de bus :) 

De tweede bus was een stuk ruimer, we zaten weer achterin en voordat we het wisten waren we er al. De uitzichten onderweg waren prachtig, het is hier zo groen! Ondertussen was het al wel 17:30u dus waren we van 7:00u in de ochtend tot 17:30u bezig geweest om in Salento te komen, maar dat was het allemaal waard. Net zoals in Jardin zijn alle huizen geschilderd in vrolijke kleuren. Dit geeft een heel leuk zicht! 

Salento is niet zo groot dus we liepen vanaf het busstation naar ons hostel toe. We besloten om eerst wat te gaan eten voor we neer zouden ploffen op bed, want ons kennende zou de stap om uit bed te komen dan erg groot zijn. We kwamen bij een leuk restaurant met overdekte tuin. Terwijl we zaten te eten hoorde we een harde klap en een gil. Daarna zagen we allemaal Colombianen langs rennen. Op de hoek van de straat was een botsing tussen een Squad en een vrouw te voet. De vrouw lag op de grond en schreeuwde van de pijn. Het leek alsof het hele dorp om haar heen stond, van alle hoeken kwamen mensen aanlopen om te kijken. Volgens mij had ze haar been gebroken want nadat de ambulance kwam hoorde we dat ze werd gespalkt. 

In Salento heb je een hele populaire wandel tocht waarbij je door een vallei met hele hoge palmbomen loopt. Deze wilde wij gaan doen! Sarien had contact met Laura een Nederlandse meid via de groepsapp (met alle NLse backpackers in Colombia) zij wilde met ons mee lopen dus we spaken af voor de volgende dag om 8:00u op het plein. Na het eten liepen we naar de supermarkt om snacks te kopen voor tijdens het wandelen. En heel toevallig kwamen we Laura in de winkel tegen. Ook zij kocht snacks en wilde even afstemmen hoe sportief wij waren, wij waren heel blij toen zij zei dat ze ook niet heel sportief is dus niet de berg op zal rennen :) Toen Sarien en ik bij de yoghurt afdeling stonden sprak een jongen uit India ons aan, we raakte aan de praat en hij ging ook de volgende dag de tocht lopen. Hij raadde ons aan om vroeger te vertrekken omdat het bijna altijd in de middag regent. Toen we hadden afgerekend en buiten stonden kwam Shivansh (jongen uit India) naar ons toe en stelde hij voor om samen te gaan lopen. We spraken een tijd af en communiceerde alles naar Laura. Uiteindelijk besloot Laura om niet mee te lopen want ze wilde graag een tour gaan doen die alleen op die dag beschikbaar was. 

Terug in het hostel hadden we twee kamer genoten erbij gekregen, Lilo uit Duitsland en Malene uit Denemarken. We sliepen in een kamer met allemaal lage bedden naast elkaar, hierdoor voelde het een beetje als een logeer partijtje. Lilo was net aan haar reis begonnen en had een maand bij Colombianen in huis gezeten om Spaans te leren, na Colombia wilde ze voor twee maanden naar Ecuador en daarna door naar Peru en Bolivia. Malene was al een tijdje onderweg en had voordat ze naar Zuid Amerika was gekomen een paar landen in Azië bezocht. Zij gaat net als wij omhoog reizen richting Panama. 

Ik was verkouden geworden en had het idee dat ik ziek werd. Sarien gaf mij een drankje met vitamine C en paracetamol, echt een top mix want in combinatie met een goeie nacht slaap voelde ik mij de volgende dag al stukken beter! We liepen naar het plein en vanaf daar wordt je in een jeep naar het startpunt van de wandeltocht gebracht. Wij zaten samen met Shivansh en nog 10 andere in een jeep. Tegenover ons zat een stel waarmee we in gesprek raakte. De jongen (Tim) bleek Nederlands te zijn en zijn verloofde (Silvana) was Colombiaans. Ze woonde al drie jaar samen in Colombia en gingen in januari trouwen. Tim had de wandeltocht al drie keer gelopen dus hij gaf ons een aantal tips over de beste route. Uiteindelijk liepen we de tocht samen met hen, Shivansh en een Spaanse jongen (Nico) die ook bij ons in de jeep zat. Het was echt heel gezellig en spontaan! Tim had nogal een moordend tempo, wat Silvana, Sarien en ik niet bij hielden. Silvana vertelde dat ze super blij was dat wij mee waren, want dan was ze niet meer de enige die Tim niet bij hield :) Shivansh praten aan één stuk door, hij huppelde de berg op en zwaaide enthousiast met zijn armen. Het was een heel grappig gezicht en door alleen al naar hem te kijken of luisteren werd je al vrolijk! Als wij (Silvana, Sarien en ik) het zwaar hadden bij het omhoog lopen vertelde Shivansh over al het lekkere eten wat ons te wachten stond. Nico liep achter ons, ook al had hij makkelijk Tim kunnen bijhouden. Als we weer een pittig stukje berg hadden gehad klapte hij in zijn handen en moedigde hij ons aan. Dus met al die support kwamen we uiteindelijk op de top. Tim stond boven op ons te wachten. We hadden de lastige route eerst gekozen omdat Tim zei dat het anders te glad en gevaarlijk zou worden met de regen. We moesten over houten wiebel bruggetjes, glade stenen en kleine riviertjes. Het was mooi wandelen en veel meer jungle dan Sarien en ik van te voren hadden verwacht. 

De weg naar beneden was veel makkelijker, het was een redelijk normale weg met verschillende viewpoints. Vanaf de viewpoints zag je de hoge palmbomen met de bergen op de achtergrond. Silvana bleek een talent voor fotografie te hebben, dus met heel veel enthousiasme nam ze van iedereen foto’s en gaf ze allerlei instructies. Het was erg grappig. Het was leuk om Silvana te horen praten over Nederland, ze was helemaal fan van de Nederlandse cultuur, het eten en de taal. Haar lievelingswoord was ‘gezellig’. Shivansh bleek een hele slimme jongen te zijn. Hij woonde in de VS waar hij op een goede universiteit zat. Hij vertelde dat hij zelf van één van de top drie universiteiten in Azië kwam. Hij deed mee aan een studie programma waar alleen maar studenten van die universiteiten aan mee deden. Het was een hechte community en hij had het er erg naar zijn zin. Nico was professor in Spanje en vloog over een aantal dagen weer terug om weer te gaan werken. We hebben veel langer over de tocht gedaan dan nodig was door alle foto’s, de pauzes tussen door en het geklets :) Shivansh had om 19:00u een vlucht vanuit een andere stad dus op een gegeven moment moesten we wel echt terug. Er stond een hele lange rij voor de jeeps terug naar Salento. Uiteindelijk duurde het een uur voor we met z’n alle in een jeep zaten. Tijdens het wachten waren we een hele attractie omdat wij als Nederlanders + een groepje Nederlanders voor ons veruit de langste waren. Verschillende Colombianen wilde op de foto of begonnen ons te filmen. Het was niet saai tijdens het wachten want behalve de foto's waren er ook verschillende mensen aan het dansen, zo leuk! 

In de jeep terug zat Sarien naast een Colombiaanse vrouw die om alles moest lachen, wij verstonden haar niet maar haar lach was zo aansteken dat wij ook de slappe lach kregen. Eenmaal in Salento namen we afscheid van elkaar en ging ieder weer zijn eigen weg. 

Terug in het hostel gingen we avondeten met Lilo en Malene. Malene had een leuke plek gevonden waar verschillende kleine restaurantjes bij elkaar zaten en je kon kiezen waar je wilde eten. Het was erg leuk om met hun te eten, er stond een voetbal wedstrijd op de tv van Colombia tegen Venezuela. Uiteindelijk heeft Colombia gewonnen door een eigen goal van Venezuela. Een andere meid uit de groepsapp had aan ons gevraagd of wij Tejo met haar wilde spelen, Tejo is een typisch Colombiaans spel. Lilo en Malene gingen met ons mee. Uiteindelijk is het NLse meisje niet gekomen wat wel vaker gebeurt als je dingen online afspreek. Maar dat was niet erg want het was heel gezellig met z’n vieren. Tejo is een spel waarbij je schijven vanaf een afstand in een bak met klei gooit. In de bak liggen driehoekjes met dynamiet erin. Als je goed gooit ontploft de dynamiet en krijg je punten. Het was best wel lastig en de schijven vlogen alle kanten op. Elke keer als iemand (wij of een van de andere groepen) een ding lieten ontploffen juichte iedereen, de ontploffing was best wel hard! Rond 21:00u besloten we terug naar het hostel te gaan. We grapte dat we net granny’s waren en praten nog wat na in onze pyjama’s in bed. 

De volgende dag gingen Lilo en Malene de tocht lopen en hadden Sarien en ik een rustig dagje. We boekte de bustickets voor de volgende bestemming. Dit zou een lange tocht worden want eerst zouden we terug naar Medellin moeten (8 á 10u) en daarna de nacht bus naar Cartagena. Malene ging ook naar Cartagena dus we gingen de bus reis samen doen.