Jardin

We vertrokken aan het einde van de ochtend met al onze spullen naar het busstation. Jardin ligt redelijk dichtbij Medellin op zo’n 76km afstand. We gingen met een oude volgepropte bus op pad. Wij waren de enige backpackers en een airco had de bus niet. Om de paar kilometer stopte de bus en stapte er mensen uit, bij elke stop kwamen er verkopers in de bus. De ene verkocht snoep, de andere telefoon hoesjes en opladers, de ander eten en onze favoriet was een man die een soort zalf verkocht gemaakt van marihuana, Arnica en coca bladeren. Deze zalf was magisch en kon alles genezen, denk aan kanker, een hartaanval, eczeem, haaruitval en noem het maar op. De man heeft een half uur lang uitgebeeld dat hij bijvoorbeeld viel en dan pijn had, dan smeerde hij de denkbeeldige zal op en dan was er niks meer aan de hand, daarna viel hij ‘opeens’ flauw en hoppa met de wonder zalf kwam hij weer tot leven. Ondertussen reed de bus over allerlei hobbel wegen en slingerde we door bochten dus de man werd ook nog eens alle kanten op gegooid, het was een erg grappig gezicht en we hebben in tijden niet iemand gezien die zo enthousiast zijn product verkocht. Na vier uur rijden kwamen we aan in Jardin, Jardin is een klein dorpje in de bergen. Je hebt er heel veel koffie plantages en wandel routes. Het dorp heeft een groot plein waar iedereen samenkomt en waar het bijna altijd druk is.

Wij sliepen in een hostel net buiten het dorp, we gingen er met een tuktuk naar toe, ze waren voor het hostel aan het werk aan de weg, dus het laatste stuk moesten we lopen. We zouden eigenlijk in een vier persoons kamer liggen, maar we kregen een privé kamer, dat was wel heel lekker! Het hostel lag op een rustige plek, midden in de natuur. We liepen elke dag naar het dorpje voor boodschappen of om te eten in een restaurant of koffie te drinken bij een cafeetje. We hebben heel lekker vegan gegeten bij een leuk cafe, het eten was super goed en had veel groentes waar wij heel blij mee waren want dat krijg je niet in elk restaurant! Bij het hostel zat ontbijt inbegrepen, ook dit was elke keer super verantwoord en gezond, op een of andere manier moest overal chia zaad overheen gestrooid worden ‘want dan is het extra gezond.’

Wij wilde graag een koffie tour doen en ontmoeten een groep meiden en één jongen die ook mee wilde, dus gingen we met z’n achten naar een koffie boerderij. Eén van de meiden die mee ging deed vrijwilligers werk bij het hostel en vertaalde voor ons de moeilijke Spaanse woorden. De koffie boer was een hele vriendelijke oude man. Hij legde ons het hele proces uit van koffie plant tot kopje koffie. Hij vertelde dat bijna alle koffie plantages van families zijn. Ook hij onderhield de plantage samen met zijn familie. Omdat de koffie boon niet heel veel geld oplevert hadden ze ook bananen bomen en ander fruit. Ik weet niet hoe het heet, maar we gingen koffie zetten in een prachtige glazen koffie machine, dit werd met heel veel aandacht en liefde gedaan en de koffie was oprecht heel lekker! Nadat we koffie hadden gezet, kregen we een rondleiding over het terrein, we gingen zelf koffiebonen plukken, dit was heel leuk om te doen! Als afsluiter kregen we allemaal een heerlijke cappuccino en de lekkerste guacamole ooit met platana, dit zijn een soort platte gebakken bananen pannenkoekjes. Het was heel leuk om er even uit te zijn met z’n alle. Een deel van de meiden had de avond ervoor een soort ceremonie gedaan bij een sjamaan. Sarien was hier super geïnteresseerd in en ook Jenna uit Canada wilde dit graag doen. Dus besloten we geheel spontaan om met z’n vieren naar de sjamaan te gaan die avond. Shawn ging ook mee, hij kwam uit Engeland en reisde samen met Jenna. We hadden om iets voor 19:00u afgesproken om samen naar de sjamaan te lopen. We moesten een half uur lopen door het donker zonder straat verlichting. Er waren sowieso geen andere mensen op straat, want het was een klein bergweggetje zonder huizen. We liepen alleen maar de berg op en om de weg wat korter te maken sneden we de weg af door een mini paadje te volgen. Dit pad was begroeid met bomen, planten en stenen en liep langs een afgrond, erg veilig was het niet, al helemaal niet omdat we niks zagen en het door de regen best glad was. Het was even zoeken tot we de sjamaan hadden gevonden, maar op een gegeven moment zagen we grote rook wolken opstijgen en toen wisten we dat het daar zou zijn. Naast ons waren er nog twee andere reizigers uit Engeland dus met z’n zessen gingen we dit onbekende avontuur aan. Ik moet zeggen dat Sarien en ik best wel zenuwachtig waren, want we wisten niet wat we moesten vertrouwen en of het überhaupt wel een goed idee was, maar daar zouden we maar op één manier achter komen en dat was het ervaren. De sjamaan was een redelijk jonge man die geen engels sprak, hij had 7 jaar in de jungle gewoond en als sjamaan mensen geholpen, zijn vrouw kon wel een beetje engels en zij zou ook bij de ceremonie aanwezig zijn.

Van te voren kregen we een soort poeder in ons neus geblazen, het was geen drugs maar eerder een soort medicijn. Het voelde alsof er hete chili in je neus zat, het branden super erg! Dit middel zou helpen om je mind open te stellen, daarna kregen we een paar slokken van een gek drankje wat proefde naar wiet met citroen, niet heel lekker, dit was om je lichaam te ontspannen. Als laatste kregen we een stukje (ik denk) tabak in ons linkerhand, je kon voor jezelf een intentie bedenken en daarna met je rechterhand de tabak in het vuur gooien. Er was namelijk een groot vuur aan en de sjamaan was constant op zijn trommel aan het slaan, aan het fluiten of aan het zingen. Het was allemaal een hele beleving. Nadat we het tabak in het vuur hadden gegooid gingen we één voor één een klei hut in, eerst alle vrouwen en als laatste de mannen. In Nederland is dit een zweethut. De sjamaan legde allemaal hete stenen uit het vuur in het midden van de hut, wij strooiden er dan om de beurt kruiden overheen terwijl we een zinnetje zeiden. Toen de kuil gevuld was met stenen ging de hut dicht, de kaars uit en was het super donker! De sjamaan begon water over de stenen te strooien met een tak en zijn vrouw en hij zongen ondertussen en speelde op de trommel. Het werd super heet en je moest door je mond ademen want als je dit door je neus deed kon je die van binnen verbranden. Na 10 minuten ging de hut weer open en legde de sjamaan nog meer hete stenen in de kuil, dan ging de hut weer dicht en herhaalde het hele proces zich. Ik denk dat we dit zo’n 4 of 5 keer hebben herhaald. Elke keer werd het nog warmer en intenser. Op een gegeven moment zijn Sarien en ik er bij gaan liggen, want zitten was bijna niet vol te houden, ademen deed op de heetste momenten zelfs pijn. Bij de laatste sessie voelde het alsof mijn armen in de fik stonden, ik heb nog nooit in mijn leven zo veel gezweet! We waren allemaal opgelucht toen het voorbij was, want zo heet hadden we het allemaal niet verwacht :) Op het heetste moment was het 90 graden in de hut. We bleven met de hut open nog even zitten en nakletsen en we konden nu zelf trommelen, dat was ook wel leuk. Daarna aten we fruit en dronken we een soort suiker water. We waren allemaal zo bezweet dat we onze bikini’s konden uitknijpen! Toen we allemaal waren bijgekomen van de hitte liepen we weer terug naar ons hostel en kletsten we na over deze spontane en bizarre avond. Op reis weet je nooit van te voren hoe je dag er uit gaat zien en dit was daar een perfect voorbeeld van. Helaas liepen we helemaal verkeerd waardoor we denk ik wel een uur extra hebben moeten lopen, maar dat was wel goed voor de stappen en lekker afkoelen in de frisse buitenlucht. We vonden het allebei bijzonder om mee te maken, super intens en ook af en toe wel grappig. Sarien kan helemaal niet goed tegen hitte, dus zij heeft zichzelf erdoor heen geworsteld. Elke keer als ze het nu warm heeft dan denkt ze terug aan de zweethut en dat valt het allemaal wel mee :)

We vonden Jardin allebei een super mooi dorpje in een prachtige omgeving met lekker eten! Zeker de moeite waard als je ooit in Colombia bent. Het voelde er heel vredig en liefelijk aan. Ik denk dat dit kwam door de omgeving en de kleine straten in het dorp, het was allemaal niet zo groot en je kon er gemakkelijk door heen lopen. Ook reden er veel mensen op paarden door de straten heen. Ze lieten de paarden op een hele gekke manier lopen, dit leek ons niet heel comfortabel voor de paarden, maar dit zagen we heel veel mensen doen. Omdat we niet heel lang in Colombia hadden, gingen we na een paar dagen weer door, maar Jardin is zeker een plek waar je wel langer kan blijven.