Lima

Vroeg in de ochtend vertrokken we vanuit Cusco. De vlucht ging snel voorbij en we kwamen in de ochtend aan in Lima. Van te voren hadden we gekeken naar de bussen die tussen Cusco en Lima rijden, maar deze doen er 21 uur over en tussen een vliegticket en de bus zit weinig prijsverschil, dus kozen wij deze keer voor het vliegtuig. Wij waren blij om weer in een nieuwe stad te zijn, dit gaf ons weer nieuwe energie. Het viel ons meteen op dat de buurt waar wij sliepen heel kleurrijk en licht was, heel anders dan Cusco vonden wij. Daar waren we blij mee want we konden wel wat kleur en vrolijkheid gebruiken. Lima heeft heel veel leuke cafeetjes en laat dat nou net onze favoriete bezigheid zijn :) Elke dag dronken we koffie in een nieuw cafe.

Het hostel waar we sliepen was heel groot. Het was gek om nu weer allebei een eigen bed te hebben na 5 dagen Salkantay, waar we elke nacht samen een tent of kamer deelden en daarna ons twee persoons bed in Cusco. Omdat we een ochtend vlucht hadden gehad, mochten we nog niet inchecken in ons hostel, zoals bijna altijd moesten we wachten tot 15:00u. In de tussentijd deden we boodschappen bij een redelijk grote supermarkt bij ons in de straat, liepen we een rondje en gingen we wat eten bij een restaurant. Sarien schreef ons in voor een free walking tour, georganiseerd door het hostel en daarna na nog even wat wachten konden we inchecken. Bij dit hostel werden er veel dingen georganiseerd, niet alleen verschillende soorten walking tours maar ook tafelvoetbal wedstrijden, bier pong toernooitjes, sportlessen en dans lessen, er was zelfs een speciale tafel met allemaal informatie over de omgeving en verschillende tours, met ten alle tijden iemand aanwezig die je kon helpen. We hadden maar een paar dagen in Lima, maar omdat we in Cusco niet zo veel hadden gedaan vonden we het leuk om wat meer te doen en te zien.

Met een groepje backpackers uit het hostel vertrokken we de volgende dag voor de walking tour, wij hadden de food tour gekozen. Met een gids, die een beetje bijzonder was en geen uitleg gaf of een praatje hield liepen we naar de bus. De bus was erg vol en bij elke halte kwamen er steeds meer mensen bij, dus het was gezellig staan met z’n alle als haringen in een pot. Halverwege de busrit stapte de gids uit en zei hij dat wij moesten blijven staan, wij begrepen allemaal niet wat nou de bedoeling was en voor we het konden vragen waren de deuren van de bus alweer dicht en reden wij verder terwijl de gids op de stoep stond. Gelukkig stapte bij de volgende halte een nieuwe gids in, die wel van kletsen en uitleg geven hield. Na, ik denk wel een half uur in de overvolle bus stapte we uit en liepen we door de grote, drukke straten naar een overdekte markt. Hier kregen we uitleg over verschillende producten en gerechten en mochten we allerlei dingen proeven, zo ook het wel bekende gerecht ceviche. Dit is een traditioneel vis gerecht met vier soorten vis, een paar groentes zoals bijvoorbeeld mais en zoete aardappels en limoen sap. Het vocht (van de verschillende vis soorten en de limoen) noemen ze tiger milk. Omdat het wit van kleur is en het heel gezond schijnt te zijn en je er veel energie van krijgt, net zoals een tijger. Sarien heeft dit gerecht geproefd en vond het niet lekker. Ik vond het er zo vies uit zien / ruiken dat ik het niet heb geproefd. Wat wel heel lekker was om te proeven waren de olijven, de verschillende noten en heel veel soorten fruit. Er zijn eigenlijk zo veel soorten fruit die we in Nederland helemaal niet kennen en gebruiken. In de groep zaten nog een Nederlandse meid en een jongen, tijdens het proeven van het onbekende fruit gingen we bedenken waar de smaak het meeste op leek. Zo vonden we het ene een beetje te vergelijken met een avocado, het andere heel erg naar snoep proeven, of naar een zure tomaat, weer een andere vrucht leek op passie vrucht en ga zo maar door. Het was erg grappig om te horen waar iedereen het naar vond smaken. Ook kon het onhygiënische vlees niet ontbreken. We zagen weer halve schapen liggen, varkens hoofden, kippen poten, halve koeien, cavia’s en stukken vlees met staart + haar er nog aan. De geur die van zo’n vlees afdeling afkomt vind ik zo sterk en misselijk makend, maar het blijft zeer interessant om te zien.

Na de markt liepen we door naar China Town, de straten waren met rood versierd en overal stonden straat verkopers. Eén verkoper verkocht hele (vieze) dikke rupsen die schijnbaar goed voor je gezondheid zouden zijn. Het was een bijzonder gezicht, 25 dikke rupsen kruipend in een kleine bak tussen huidproducten en zalfjes die hij aan het verkopen was. We liepen door naar een steegje waar de lekkerste dumpings en broodjes werden verkocht, we kochten allemaal iets. Sarien en ik hadden een soort bakpao broodje met varkensvlees, het leek ons van te voren heel lekker maar met het zicht van de halve varkens nog vers op ons netvlies smaakte het vlees toch niet zo lekker. We sloten af bij een bakkerij die churros verkocht, dat is natuurlijk altijd lekker! Sarien deelde die van haar met een jongen die stond te smeken om een churros. De gids vertelde dat er altijd kinderen bij dat soort plekken staan, om wat zoetigheid te krijgen. We gingen weer met de gids terug naar het hostel en alles bij elkaar duurde het ongeveer 2,5 uur. We vonden het echt heel leuk om zo de stad te zien en verschillende dingen te proeven. Lima staan namelijk bekend om de goede keuken en het lekkere eten en eigenlijk tot nu toe vinden Sarien en ik het eten in Peru niet zo heel lekker. Dus dit was een leuke ervaring.

In de avond deden we mee aan het tafelvoetbal toernooi, in de tijd dat we in Zeeland werkten en in de zomer fruit plukten speelden we heel veel tafelvoetbal. Maar dat is alweer een aantal jaar geleden en dat kon je merken. Nu was het wel oneerlijk dat Sarien en ik meteen in de eerste ronde tegen twee Duitse backpackers moesten spelen, de jongen zei van te voren dat hij dit spel nog nooit had gespeeld, maar dat was gelogen want want hij scoorde het ene doelpunt na het andere. Je kan dus wel raden dat wij dik verloren hadden, hierdoor lagen we ook meteen uit de competitie. Na heel wat rondes had het Duitse duo de gehele competitie gewonnen, dus lag het niet alleen aan ons tafelvoetbal talent :) De Duitse jongen vertelde dat hij door Zuid Amerika aan het fietsen was, op dit moment was zijn fiets kapot en werd die gemaakt bij een fietsenmaker, maar zodra deze klaar was ging hij weer op pad. Echt leuk om te horen, al helemaal omdat Sarien samen met Willemien naar de noordkaap is gefietst en je dit soort verhalen niet zo vaak hoort. Bij  hostel feestjes als deze is het vaak zo dat je allemaal een beetje bij elkaar staat en de standaard vragen aan elkaar stelt ‘waar kom je vandaan, hoelang ben je op reis, waar ben je allemaal geweest, waar ga je nog naar toe, wat doe je in het dagelijkse leven enz’ soms komen daar leuke gesprekken uit en soms ook helemaal niet en is het vooral ongemakkelijk, je kan niet met iedereen een klik hebben :) Dus na het gesprek met de Duitse jongen sloten wij de avond af met een potje pingpongen en daarna gingen we slapen.

De volgende dag hebben we heerlijk ontbeten bij een super leuk cafeetje! Eerst zaten we bij een ander cafe, maar daar hadden ze alleen maar vlees op het menu staan, dus bestelde we een cappuccino en gingen we daarna weg. Maar bij het andere cafeetje hebben we echt heel lekker gegeten! Verder hebben we onszelf die dag bezig gehouden met wat praktische dingen die nog op ons to do lijstje stonden. En die avond deden we mee aan een bierpong toernooi, hier waren we wel goed in en we versloegen met gemak onze tegenstanders. Het was een beetje jammer dat iedereen maar één keer aan de beurt kwam, dus het bleef bij die ene overwinning. Tot ons grote verbazing stond er naast de bierpong tafel een geïmproviseerde tattoo studio met een bordje ‘voor 2 dollar een nieuwe tattoo.’ Dit is niet het eerste hostel waar we dit voorbij zien komen, dus blijkbaar is het een gat in de markt.

Op de laatste avond hebben we de zon onder zien gaan, Lima ligt aan de zee en dat zorgde voor een mooie weerspiegeling op het water. Veel mensen kwamen naar de zonsondergang kijken, dit varieerde van groepjes jongeren, tot gepensioneerde stellen, gezinnen en prachtig gekleden meiden in grote jurken met alles erop en eraan die foto’s gingen maken. Hierdoor hing er een leuke sfeer. We sloten de avond af met een heerlijke pizza uit de hout oven en gingen daarna terug naar het hostel om onze spullen in te pakken. De volgende dag vlogen we namelijk naar Colombia. Van te voren waren wij best wel zenuwachtig voor Colombia, van alle backpackers die we tegen kwamen hoorde we hoe geweldig Colombia was en van de meeste mensen thuis hoorde we dat we er voorzichtig moesten zijn. Daarbij kwamen alle berichten uit de Colombia groepsapp, elke week werd er wel iemand beroofd, soms met geweld en soms zonder. Wij wilde absoluut niet beroofd worden dus hadden we bij voorbaat veiligheid maatregelen genomen, van mama hadden we een money belt gekregen die onder mijn kleding kon, hier deden we alle belangrijke spullen in. Onze telefoon hielden we niet in het zicht en als we geld pinde zorgde we dat we dit bij een betrouwbare bank deden. Naast dat we zenuwachtig waren, hadden we er ook heel veel zin in!

Een uur voordat we wilde vertrekken naar het vliegveld kwamen we erachter dat we een MIC moesten aanvragen om het land binnen te komen. Super stom van ons en ook super onnodig om dit op het laatste moment te doen, maar goed. Blijkbaar moest je zo’n ding een aantal dagen voor vertrek al aanvragen want het kon meerdere dagen duren voordat je het formulier binnen kreeg. Daar hadden wij natuurlijk geen tijd voor, dus betaalde we meer geld om de formulieren binnen een uur te hebben. Met pijn in ons hart rekende we af. Achteraf gezien was het helemaal niet nodig geweest. Niemand heeft ernaar gevraagd, tenzij iemand het online heeft gecheckt. Dat hopen we maar want dan was het niet voor niets. Zo leren we elke dag weer nieuwe dingen :)