Hawaii

Om 2:30u ging onze wekker. Heel snel en zo stil mogelijk zijn we opgestaan, hebben onze backpack op gedaan en zijn we uit gaan checken. We hadden allebei een korte nacht achter de rug. Sarien had veel wakker gelegen omdat ze aan het piekeren was over het steegje waar we doorheen moesten in het donker. Thuis is Sarien nooit zo aan het piekeren, maar hier in de VS wel. De afgelopen weken hebben de ware piekeraar in haar ontwaakt, hopelijk blijft dit niet hangen. Uiteindelijk was het steegje niet zo eng en lag er maar één vrouw te slapen. We hadden een Uber besteld en omdat het zo vroeg was, was er bijna geen verkeer. Binnen no time waren we op het vliegveld. Vanaf de buitenkant leek het alsof het vliegveld gesloten was. Alle lichten was gedimd en er was weinig beweging te zien. Toen we naar binnenliepen zagen we maar een paar mensen, dit was op één hand te tellen. Er was geen personeel aanwezig. Dit vonden wij vreemd want onze vlucht zou over iets minder dan 4 uur vertrekken. Nou waren wij wel heel vroeg van te voren aanwezig, maar naar ons idee zou er op dit tijdstip al wel meer leven zijn op Schiphol bijvoorbeeld. Toen we de borden met informatie opzochten stond er achter onze vlucht 'gecanceld' dit vonden wij heel raar want wij hadden geen bericht gekregen en als wij inlogde op de organisatie waarmee we hadden geboekt zagen wij onze vlucht gegevens nog staan. Omdat we zo vroeg waren was er niemand aan wie we informatie konden vragen. Na een uur zagen we vier andere mensen zoekend om zich heen kijken. Sarien ging naar ze toe om te vragen of zij toevallig ook op de gecancelde vlucht zaten. Zij zaten inderdaad op dezelfde vlucht als ons, alleen zij hadden gister al een bericht ontvangen dat de vlucht was geannuleerd. Dus zij hadden al een andere vlucht aangeboden gekregen. Wij vonden het erg gek dat wij geen bericht hadden gekregen. En werden een beetje nerveus van het idee dat we niemand konden spreken en niet wisten wat er zou gebeuren. We hadden er wel vertrouwen in dat we die dag naar Hawaii zouden vliegen en dat het goed zou komen, alleen in het ergste geval zou dat betekenen dat we een nieuw ticket moesten kopen. Wij hadden namelijk niet bij de vlieg maatschappij een ticket gekocht maar bij een derde partij. Dus alles ging via hun en niet via Hawaii Airlines. Wij dachten dat dit misschien ook zou betekenen dat het voor ons lastiger was om de vlucht om te boeken. 

Na heel lang wachten ging om 6:00 uur de incheck balie open, de eerst volgende vlucht zou namelijk om 9:00 uur vertrekken. We stonden als een van de eerste in de rij en waren voorbereid op de ergste scenarios. In ons hoofd hadden we al contact met onze reisverzekering om ons geld terug te vragen. Niks was minder waar want de mensen achter de balie waren zo ontzettend lief!! Toen we vertelde dat onze vlucht was geannuleerd zeiden ze meteen, geen probleem dat komt helemaal goed, we gaan het voor je oplossen. Nog geen 5 minuten later konden we kiezen uit twee nieuwe vluchten richting Hawaii. Wij kozen voor de vlucht om 9:00 met een andere vlieg maatschappij, omdat Hawaii Airlines al vol geboekt was. Zonder extra kosten wezen ze ons de weg naar United Airlines. We waren zo opgelucht toen we naar de incheck balie liepen. Dit was beter dan we konden dromen want de vlucht die we hadden gekregen was ook nog eens rechtstreeks, hierdoor hoefde we niet 7,5 uur te wachten op Maui voor de overstap, wat bij onze originele vlucht wel zo was. Ik denk dat we allebei een engeltje op ons schouder hadden :) Het was fijn om ons gevoel dat het goed zou komen bevestigd te krijgen!

Na drie rustige uren bij de gate konden we boarden. Dit ging heel snel en keurig op tijd vlogen we weg uit San Francisco. Omdat wij zo laat waren overgeboekt, zaten we niet naast elkaar. Het was een heel groot vliegtuig met 10 stoelen in een rij. Sarien zat in het midden van 3 stoelen en ik zat in het midden van 4 stoelen. Niet de meest ideale plekken maar het was prima te doen en gelukkig geen hele lange vlucht. Na twee films te hebben gekeken waren we er al. Het vliegveld op Oahu is niet zo groot, als je het vliegtuig uit gaat sta je zo buiten. We moesten dan ook via buiten om naar de bagage banden lopen. Alles ging voorspoedig en niet veel later stonden we buiten op de bus te wachten. Samen met ons wachten een Duitse jongen en meid, ze hadden per persoon wel twee koffers mee, de bus zat erg vol dus de koffers moesten elke keer alle kanten op geschoven worden om mensen er door te laten. Gelukkig konden wij in de bus zitten, want het duurde een uur voor we bij ons hostel aan kwamen. Ons hostel zat dicht bij Waikiki Beach, het was maar twee minuten lopen. Ideaal! Voordat we konden inchecken zijn we bij het strand gaan kijken. Het was heerlijk dat we er al zo vroeg waren (12:00) want met onze originele vlucht zouden we pas in de avond aankomen dus wij zagen dit als een extra dag :) We keken onze ogen uit, het is zo ontzettend mooi op Oahu! Alles is super groen, overal zijn palmbomen en het water is helder, doorzichtig blauw. Echt prachtig!! 

De eerste twee nachten sliepen we in een hostel, daarna gingen we naar een kleine boerderij op een ander deel van het eiland. In het hostel sliepen we met 8 mensen op de kamer, in ons deel van de kamer was geen airco, dus het was er super heet! Helaas is Hawaii nog duurder dan de VS, dus voor een gedeelde kamer betaalde we 100 euro per nacht. Maar voor dat geld sliepen we wel op loop afstand van het strand in onze droom bestemming :) Wij hebben heerlijk aan het strand gelegen op Waikiki Beach. Het water was een lekkere afkoeling, want het was wel heel heet. De zon was heel sterk dus we hebben heel veel zonnebrand gesmeerd! Het smeren was goed gelukt want we zijn beide niet verbrand, alleen had ik last van wat rode plekjes op mijn buik en onderrug. Waarschijnlijk was het zonneallergie. Gelukkig trok het na een nacht slapen weer weg. 

Sarien en ik hadden een nieuwe missie bedacht. We wilde namelijk meer gaan lopen, dus aan de hand van een app die je looproute bijhoudt zijn we gaan power walken. We konden onze oortjes met elkaar verbinden en zo liepen we in de avonden een rondje langs het strand met muziek in onze oren. Af en toe deden we een power walk naar een bestemming die we wilde bezoeken, soms was dit een supermarkt en soms de mcDonalds. Misschien gaat dan het concept van power walken een beetje ten onder, maar de mcDonalds was nou eenmaal de goedkoopste eet optie. Daarnaast verkochten ze bij de mcDonalds een typisch Hawaïaans gerecht die ze nergens anders verkochten, dus dat moest natuurlijk geproefd worden :) 

Na twee dagen genieten bij het strand zijn we naar de Sun Farm Hawaii gegaan, onze nieuwe slaapplek. We werden gebracht door een aardige Uber chauffeur die niet kon begrijpen hoe wij een jaar zonder te werk konden leven. Hij vertelde over de omgeving, de toeristen, de rijke buurten en de marathon die elk jaar gehouden werd. Al gauw kwamen we er achter dan onze slaapplek midden in een woonbuurt zat, de dichtstbijzijnde supermarkt zat minimaal 30 minuten lopen verderop (wel heel goed voor ons power walk plan) De boerderij lag onder aan de Koko head, een grote vulkaan en we sliepen in een tent. Het was een boerderij met vooral veel fruitbomen. De omgeving was heel rustig, een perfecte plek om te relaxen. Overal liepen kippen en andere vogels rond te scharrelen, dit gaf een heel gezellig beeld. 

Op de eerste dag in onze tent zijn we boodschappen gaan doen, er was namelijk een gezamenlijke keuken waar we gebruik van konden maken en door zelf te koken konden we geld besparen, gezonde maaltijden maken en hoefde we niet elke keer een uur te lopen om een restaurant te vinden. Om bij het winkelcentrum te komen moesten we over een school terrein lopen. Toen we bijna van het terrein af waren werden we tegen gehouden door een man met een portofoon. Hij kwam ons vertellen dat we daar niet mochten lopen.. dus dat we op de terug weg een hele grote omweg moesten nemen, om de school heen. Wij vonden dit stom en werden allebei geïrriteerd van het idee dat iemand iets aan ons had verboden. Al helemaal omdat er niemand op het school terrein liep en de omweg een extra 20 minuten lopen was in de bloed hitte. Maar we wilde ook niemand boos maken dus we knikte braaf en beloofde dat we de volgende keer om zouden lopen. 

We liepen langs hele rijke buurten, waarvan ze waren afgezet met hekken. Je kon alleen de buurt in als je een juiste code had om het hek open te maken. Wij vonden dit geen leuk zicht. Het gaf ons heel erg het gevoel dat je alleen welkom was als je veel geld had, anders was je niet goed genoeg om hun buurt te bezoeken. Oververhit kwamen we bij het winkel centrum aan, we besloten daarom ook eerst om even een verkoelend drankje + een ijsje te halen bij de mcDonalds. Hierdoor koelde we weer wat af en konden we met goede moed boodschappen doen. We hebben elke cent omgedraaid, elke prijs gekeken en vergelijkt om de goedkoopste producten te kopen. Maar alsnog was de eind prijs 70 dollar voor een boodschappen kar met maximaal 12 producten. Om een beeld te geven, een krop sla was 7 dollar, 4 appels waren ook 7 dollar en de goedkoopste zak chips was 6 dollar. Het is erg frustrerend om je geld te zien verdwijnen waar je bij staat, maar we houden in ons achterhoofd dat het tijdelijk is en dat het in Zuid Amerika veel goedkoper gaat zijn. 

Ik denk dat we nog nooit zo creatief zijn geweest met eten. We maakte elke ochtend ons eigen ontbijt, middag eten en avond eten met een aantal producten. Zo gebruikte we de krop sla als gezonde chips snack, als groente op een broodje met ei, als bijgerecht bij de pasta of samen gemengd met de overgebleven pasta en tonijn als een soort maaltijd salade. We vonden het zelfs leuk om te koken en optimaal gebruik te maken van alles wat we hadden gekocht. Dat hebben we in Amersfoort of Soest nog nooit gehad :) Het gaf een heel vrij gevoel om ons eigen eten te bereiden! 

Oahu heeft heel veel verschillende stranden, wij wilde graag een strand in de buurt bezoeken. Online hadden we een prachtig strand gevonden wat op een half uur lopen afstand zat. Toen we al onze spullen hadden verzameld begonnen we met lopen. Zoals elke dag was het weer lekker warm. We liepen eerst de woonbuurt uit, daarna kwamen we langs een honkbal vereniging waar verschillende teams aan het trainen waren. Het was leuk om te zien hoe alle ouders aan de zijlijn stonden om aan te moedigen. Ook kwamen we langs een schietbaan, we hoorde vanuit de verte al heel veel knallen. We blijven de fascinatie voor wapens erg bijzonder vinden en snappen het niet, wij vinden het vooral een heel hard en onnodig geluid die de prachtige, rustige natuur verstoord. Toen we aankwamen bij het strand stond er een groot bord waarop stond dat het strand vol was. Blijkbaar moest je van te voren een ticket kopen en mocht er nu niemand meer naar toe. Balen want wij hadden wel zin in een strand dagje. In de schaduw zijn we even gaan uitrusten. Hier kwamen we in gesprek met een canadees stel. Zij hadden net een tocht naar een uitzicht punt gelopen en raden ons aan om dat ook te gaan doen. We waren er nu toch al, zeiden ze. Omdat wij niks beters konden bedenken hebben we hun advies opgevolgd en zijn we het pad omhoog gaan volgen. De hele weg hadden we prachtig uitzicht over de baai en het strand waar wij niet naar toe mochten, de koko head, de diamond head, Waikiki Beach en de woonbuurt waar wij sliepen. Het was gelukkig een gemakkelijke route want we liepen allebei op onze slippers in een strand jurk. We waren blij dat we naar het Canadese stel hadden geluisterd, want zo hadden we toch nog iets leuks gedaan, al was het dan geen strand. Op de terug weg naar onze tent hebben we heerlijk schaaf ijs gekocht, dat is zo ontzettend verkoelend. Precies wat we nodig hadden. 

De rest van de dagen zijn we op de Sun Farm Hawaii gebleven, we waren allebei best wel moe dus vonden wat rust dagen helemaal niet erg. Na een heerlijke week op Hawaii was het alweer tijd om door te gaan. We vlogen aan het eind van de middag terug naar LA, vanuit daar zouden we dan door vliegen naar Zuid Amerika. 

Deze keer vlogen we wel met Hawaii Airlines en was onze vlucht niet geannuleerd. Bij het controleren van de tassen stond een hele chagrijnige vrouw, ze was tegen iedereen aan het schreeuwen en ze gaf je geen tijd om na te denken. Zo schreeuwde ze dat de laptop uit de tas moest, ik kreeg geen tijd om dit te doen want terwijl ik ermee bezig was schreeuwde ze opnieuw dat ik de laptop uit de tas moest halen. Dit bleef ze herhalen tot mijn laptop in een bak lag. Heel irritant want hierdoor voelde het alsof ik helemaal geen ademruimte had om daadwerkelijk te doen wat ze van me vroeg. Maar gelukkig deed ze dit bij iedereen dus er werden meerdere gefrustreerde blikken en glimlachjes gewisseld met andere wachtende in de rij. Toen we overal doorheen waren ging de tijd vrij snel. Ook het boarden verliep soepel. Tijdens het boarden zagen wij de Duitse jongen en meid weer, hoe toevallig dachten wij. Het was nog toevalliger toen precies het Duitse meisje naast ons kwam zitten in een super groot en vol vliegtuig :)