Arequipa

Nu we eindelijk op wat lager gebied waren, voelde we ons meteen stukken beter! Arequipa ligt op 2335 meter boven zeelevel. Dit is in vergelijking met Nederland nog steeds heel hoog, maar voor ons voelde het als laag.

We kwamen heel vroeg met de bus aan en werden bij ons hostel afgezet. Gelukkig was het een groot hostel met 24 uur service dus samen met een aantal andere reizigers uit de bus liepen we om 5:30u Selina hostel binnen. We verbaasden ons over de grote van het hostel! Selina bestaat uit twee gebouwen, verdeeld door een smalle steeg ertussen. Bij beide gebouwen zit een grote tuin. Het hoofdgebouw heeft de grootste tuin, met schommels, een rond schommel bed, een boomhut, ligbedden, een zwembad, een bar met restaurant, genoeg tafels, lounge hoekjes, hangmatten en ga zo maar door, het was prachtig en goed onderhouden! Wij kozen een plek in de tuin uit om de komende uren door te brengen want we mochten pas om 15:00u inchecken en we hadden allebei bijna niet geslapen die nacht dus we waren niet echt in de stemming om iets te gaan ondernemen. Toen de bar/restaurant open ging bestelde wij een ontbijt en ook onze lunch aten we in de tuin. Eén van de werknemers heeft een heel grappig hondje, ze heet Luna en we kwamen haar elke dag in de tuin tegen. Luna leek net op een worstje en had altijd een jasje aan, elke dag een andere. Luna was zelf niet zo fan van deze jasjes dus die probeerden ze dan ook af te krijgen door heel vaak over de grond te gaan rollen. Helaas lukte het haar nooit en moest ze geduldig afwachten tot haar baasje aan het einde van de ochtend het jasje uit deed. Luna hield niet zo van mannen. Elke keer als er een man / jongen het zwembad in ging rende Luna hier blaffend op af. Vaak stopte ze pas als deze persoon het zwembad weer had verlaten, enorm trots met haar staartje kwispelend en haar koppie omhoog liep ze dan triomfantelijk weg. Vrouwen in het zwembad waren geen probleem voor haar.

Voor de eerste paar nachten sliepen we aan de kant van het hoofdgebouw, in een zes persoons kamer. We hadden een prachtige badkamer en een bed met gordijn. Omdat we in eerste instantie maar voor twee nachten hadden geboekt, moesten we naar een andere kamer in het andere gebouw. Dit keer een acht persoons kamer, ook met gordijnen en een stuk ruimer dan de zespersoons kamer. De ruimte bestond namelijk uit drie mini kamers waardoor het voelde alsof we maar met z'n vieren een kamer deelden. Het enige nadeel aan de kamer wissel was de vieze badkamer en het opnieuw uit en inchecken waardoor we pas weer om 15:00u in onze nieuwe kamer mochten. Dit keer gingen we er wel op uit, want we moesten een aantal dingen regelen. Zo wilde we onze kleding laten wassen, ons Boliviaanse geld omwisselen en een simkaart regelen. Zo hielden we onszelf wel even bezig. In het totaal hadden we voor een week bijgeboekt. We twijfelde of we na twee nachten Arequipa naar een nieuwe plek zouden gaan, bijvoorbeeld naar de kust. Alleen waren we een beetje moe van al het reizen en zouden we over een week mama en Gerard ontmoeten in Arequipa. Dus dan zouden we heen en weer moeten reizen, Peru is een super groot land, dus met de afstanden waar je het dan over hebt kost het alsnog een dag reizen. Daarom hebben we uiteindelijk tien nachten in Arequipa geslapen.

Wij werden helemaal gelukkig van de stad, alle leuke cafeetjes, de ijskoffie’s en de meest lekkere crêpes ooit. Onze dagen bestonden dan ook uit ontbijten bij het hostel, elke dag konden we uit drie verschillende dingen kiezen, dan even uitrusten, lunchen bij een super schattig cafeetje (keuzes zat), weer uitrusten, knutselen, films kijken enz, avondeten en in de avond voor het slapen gaan een theetje drinken bij weer een ander cafeetje. Voor sommige mensen is dit misschien te non-actief, maar wij gingen er heel goed op! Vooral als je al zo lang van huis bent en het vooruitzicht hebt op nog heel veel maanden reizen zijn dit soort dagen heel fijn! We hebben in de dagen daar veel geregeld en duidelijkheid geschept voor onszelf en onze reisroute. Zo hebben we vrijwilligerswerk in Tanzania geregeld voor in februari. Dit stond altijd al op onze wensenlijst en we kwamen de perfecte organisatie tegen. We waren helemaal door het dolle heen toen we een positieve reactie terug kregen. De volgende dag hebben we dan ook meteen vliegtickets geboekt. Doordat we Tanzania hadden vastlegt konden we vanaf daar weer verder bouwen en weer vervolg vliegtickets kopen. We willen niet onze hele reis van te voren vast zetten, maar met vliegtickets is het toch wel handig als je ze op tijd kan boeken. Ook hebben we ons bezig gehouden met het stemmen in Nederland, wij vinden het allebei belangrijk om te stemmen, dus hebben we Wouter en papa laten machtigen. Dus zo hebben we in de dagen daar allemaal handige en nodige dingen gedaan.

Omdat wij zolang in dezelfde kamer sliepen zagen we heel wat backpackers voorbij komen en grappig genoeg waren dit allemaal Nederlanders. Het viel ons sowieso op dat er heel veel Nederlanders in Arequipa waren. De balie medewerker van het hostel vroeg dan ook of Peru zo populair is in Nederland, omdat meer dan de helft van de gasten met een Nederlands paspoort kwam aanzetten. Elke backpacker die we spraken was in eerste instantie verbaasd dat we zo lang op dezelfde plek bleven, maar als we vertelde dat we een beetje reis moe waren en het zat waren om elke keer de tas weer in en uit te pakken, snapte iedereen het! Het was leuk om de verschillende verhalen en routes te horen van alle backpackers op onze kamer. Bij het hostel zat ook een keuken dus we konden weer af en toe onze eigen maaltijden koken, één avond ontmoeten we een Nederlandse meid, we hebben samen gegeten. Ze vertelde dat ze in Nederland in een grote opslag werkt waar alle kunst staat opgeslagen, heel interessant. 

In Arequipa hebben we eindelijk onze nagels weer laten doen. In Nederland doen we dit nooit, maar vlak voordat we vertrokken hebben we samen met Lisa onze nagels laten doen, we waren al een tijdje op zoek naar een plek waar we dit weer konden laten doen, want het was hard nodig :) In de VS was het veel te duur en in Bolivia konden we geen nagel studio vinden. Dus met frisse nieuwe nagels begonnen we onze reis door Peru. Iets anders wat ze ook niet in Bolivia hadden was een mcDonalds, dus na een maand konden we eindelijk weer bij de mcDonalds eten. Nu lijkt het misschien alsof we heel vaak naar de mac gaan. Maar dat valt in Nederland allemaal wel mee. We vinden het leuk om in elk land waar we komen een keer naar de mcDonalds te gaan omdat elke mac anders is :) 

Bij het hostel kon je een tour boeken naar de colca canyon. Wij hebben dit niet gedaan omdat wij samen met mama en Gerard daar naar toe zouden gaan. Nika een Nederlandse meid die tegenover ons sliep voor een aantal dagen ging dit wel doen. Voor de tour moest je om 3:00u vertrekken, heerlijk vroeg. Iedereen die op tour ging was altijd erg stil, dus meestal hadden we er geen last van als kamer genoten zo vroeg vertrokken. Alleen bij de tour van Nika wel.. Nika was van kamer gewisseld omdat ze een extra nacht had bijgeboekt, alleen dit was denk ik niet helemaal goed door gegeven. Blijkbaar had Nika zich verslapen want om 3:00u in de nacht hoorde we hard gebons op de deur en twee mannen die de naam Nika schreeuwde. Omdat niemand reageerde kwamen ze uiteindelijk onze kamer binnen en begonnen ze met zaklampen op de bedden te schijnen. We hadden namelijk allemaal een kaartje met ons naam erop bij ons bed hangen. Na het schreeuwen en de zaklamp was het moeilijk om door te slapen. Weer een enerverend nachtje in het hostel leven van een backpacker. 

Wij waren vooral in de buurt rond het hostel gebleven, daar zaten alle leuke cafés, het grote plein met kerk en mooie gebouwen. Om nog iets meer van de stad te zien besloten we om naar een shopping mal te lopen. De stad veranderde heel erg van de rustige straten bij ons in de buurt met weinig verkeer naar drukke wegen, uithangborden, veel mensen en geluiden. In de shopping mal hebben we allebei een nieuw t-shirt gekocht en een badpak. Sarien heeft nog een kort spijker broekje gekocht en ik een stoffen broekje. Het was heerlijk om al die kleding te zien en te passen. We moesten ons inhouden om niet de winkel leeg te kopen :) Het voelde weer even als een shop dag zoals je die ook in Nederland kan hebben. 

En toen was het eindelijk de dag dat mama en Gerard aankwamen in Arequipa. Ze kwamen vanuit een andere stad met de nachtbus aan. We hadden afgesproken om samen te gaan ontbijten bij één van mijn lievelings cafeetjes. Het was heel leuk om elkaar weer te zien en bij te kletsen! Nadat het heerlijke ontbijt op was liepen we naar ons hostel en gaven wij een rondleiding door de grote tuin en lieten we onze kamer zien. Daarna gingen we beide onze eigen gang en spraken we af om in de avond samen te eten. We aten die avond bij een heel knus restaurant, met heel lekker eten en live muziek! Terwijl we op ons eten wachten speelden we een spelletje Uno en de gene die twee keer achter elkaar zou winnen kreeg een gratis dessert van de serveerster. Mama was de gelukkige winnares.

Samen met Gerard gingen Sarien en ik raften, mama bleef bij het hotel. Met een groepje andere reizigers gingen we in twee kleine busjes naar de rivier. Eerst stopte we nog ergens om wetsuits, schoenen, een helm en een reddingsvest aan te doen. Ik was best wel zenuwachtig want ik had nog nooit geraft. Bij de rivier werden wij samen met een Nederlands stel in een boot gezet. Onze instructeur gaf ons allemaal één voor één een plek om het gewicht goed te verdelen. Als eerste moest één van de vrouwen gaan zitten. Sarien durfde niet als eerste te gaan, want ze dacht dat je dan voorin moest zitten. Dus ik ging de boot in, gelukkig bleek dat ik helemaal achteraan zat. Daarna kwamen Gerard en de andere man en Sarien en de andere vrouw zaten voorin de boot. Het raften was echt super leuk! De rivier was super wild, dus we hoefde bijna niet bij te peddelen. Ik was wel heel blij dat ik achterin zat, zodat ik niet kon zien wat ons allemaal te wachten stond. Gerard heeft al heel vaak geraft en hij zei dat deze keer de wildste en leukste keer was doordat we telkens in de stroming zaten. Het toppunt was toen we dwars over een grote rots, midden in het water moesten, het leek onmogelijk maar blijkbaar kon het toch wel. Na afloop zei Sarien 'dat was veel minder eng dan paardrijden' en daar was ik het wel mee eens.

Voor de laatste nacht in Arequipa zijn we van hostel gewisseld, omdat we één nacht te kort hadden geboekt in Selina. Wij vonden het niet zo erg, want we sliepen al zo lang op dezelfde plek dat een nieuw hostel ook wel weer leuk was. De volgende dag zouden we vroeg vertrekken. Gerard en mama hadden een auto gehuurd en daar zouden we mee op pad gaan.