Antalya

Wat super leuk om al jullie reacties te lezen! De vorige blog was ik geëindigd met het arriveren van onze nachtbus naar Antalya. Helaas was deze rit niet zo prettig. Wij hadden twee vrouwen achter ons zitten die het begrip van een nachtbus niet helemaal snapten en Sarien en mij telkens wakker maakten door heel hard de stoel heen en weer te schudden of ons aan te tikken, omdat ze wilden dat wij onze stoelen recht hielden. Dan wordt het slapen in de bus wel een tikkeltje moeilijker, al helemaal omdat wij niet zo klein zijn als de meeste mensen daar, dus onze ruimte al niet heel veel is. Maar goed, na een korte nacht kwamen we aan in Antalya. Omdat we op ons budget wilden letten kozen we ervoor om met het openbaar vervoer naar ons hostel te gaan ipv een taxi te nemen. Wij vonden het super warm in Antalya, heel anders warm dan het in Istanbul of Cappadocië was. Dus na een mega warme bus tocht en een stukje lopen kwamen we met al onze bagage bij het hostel aan. Hier mochten wij onze spullen achterlaten en toen zijn we op zoek gegaan naar een cafe. We kwamen uit bij Luna Garden. Dit is een hele leuke tuin met overal verschillende soorten zit plekjes, je kan allerlei eten en drinken bestellen, want door de tuin heen staan standjes/food trucks met eten of drinken. Dus de wafels worden op de ene plek gemaakt, de drankjes weer ergens anders enz. Je bestelling wordt opgehaald door bediendes op skates, heel leuk! Zo knap hoe ze met dienbladen vol drankjes in een rap tempo zich overal doorheen maneuvreren. Dat is al een hele show op zich! Hier hebben we heerlijk gezeten en toen het tijd was om in te checken zijn we terug naar ons hostel gelopen. 

We hadden een redelijk nieuw hostel uitgekozen met goede recensies en een wasservice, want het was weer tijd voor een nieuwe was beurt. Sarien kookte over van de hitte dus die sprong meteen onder de douche om wat warmte kwijt te kunnen raken. Toen Sarien uit de douche kwam en in haar bed wilde klimmen (stapelbed) kwamen we een verassing tegen.. Sarien trekt namelijk niet alleen katten aan, maar blijkbaar ook bedwantsen. Zo vies!! In het gordijn bij Sariens bed zag ze een bedwants zitten, ze heeft hem met een wc papiertje gevangen en dood gemaakt, zodat we hem van dichtbij konden bekijken en zeker wisten of het een bedwants was of niet.. en ja het was echt een bedwants. Na een crisis overleg over wat we nu moesten doen hebben we meteen al onze spullen van de bedden gehaald en besloten we om naar de receptie te gaan, om onze vondst te laten zien. Bij de receptie wisten ze eerst niet wat het was, maar na een uitleg van Sarien en haar eerdere ervaring met bedwantsen in Spanje (tijdens het fietsen met Willemien) begon de paniek toe te slaan. Een van de meiden belde een gespecialiseerde organisatie voor overleg en twee andere mensen werden naar onze kamer gestuurd om het beddengoed weg te halen. Ons werd gevraagd om even te wachten en na een paar minuten kregen we twee opties voorgelegd. Optie 1 was: gordijnen weg en schoon beddengoed, maar dus wel in de zelfde kamer blijven. Optie 2 was: geld terug en zelf een nieuwe slaapplek zoeken. Wij kozen meteen voor optie 2, want bedwantsen zitten niet alleen in beddengoed en wij wilden absoluut geen bedwantsen krijgen of meedragen! Het personeel was heel vriendelijk en vertelde dat de gespecialiseerde organisatie had geadviseerd om alles te verbranden.. ze waren allemaal een beetje ontdaan van dit alles. Wat ook heel begrijpelijk is want bedwantsen is echt een nachtmerrie voor een hostel of hotel. 

Sarien is online gaan zoeken naar een nieuwe slaapplek en vond al snel een hotel met zwembad. Heerlijk met de hitte en een goede manier om af te koelen. Wij hebben snel onze spullen gepakt, het hostel personeel succes gewenst en zijn naar het Oscar Hotel gelopen. Dit was maar 350 meter verderop en daar hadden we een eigen kamer, dat was ook wel fijn! 

We hebben onze dagen in Antalya gevuld met heel veel zwemmen in het zwembad, eten en nog meer zwemmen. De eigenaar van het Oscar hotel was een vriendelijke man, die naar ons idee heel blij was met zijn zwembad. Zijn bureau zat 'toevallig' zo gedraaid dat hij precies uitzicht had op het zwembad en de ligbedden, hij zat daar dan ook erg vaak 'te werken' :) Ook zijn we op zoek gegaan naar een leuk strand en zo kwamen we uit bij een verborgen parel! Het was een mini strandje tussen de rotsen met niet zo veel toeristen. De toeristen die er lagen, waren allemaal Russisch. Het water was super helder en heerlijk qua temperatuur. We hebben ons daar goed vermaakt! 

Zoals ik al zei moesten we wassen, het hotel had helaas geen wasservice dus zijn we naar een wasserette gelopen. Deze was van een heel lief ouder stel, die alles met precisie en aandacht deden. Onze witte was mocht dan ook niet bij de kleuren was, ook al maakte dat voor ons niet uit. We kregen de was aan het einde van de dag keurig gestreken terug. Ze waren heel geïnteresseerd in onze reis en deelden allemaal leuke tips voor de roadtrip die we met papa gaan doen. Heel fijn want wij hadden nog geen duidelijke route voor ogen, dus tips van een local was meer dan welkom! 

Na vier dagen Antalya pakten we onze spullen en gingen we papa ophalen. We hadden een hele goeie verbinding met het openbaar vervoer gevonden naar de luchthaven. Alleen ging dit in de praktijk iets anders.. Zoals gepland stapten we in de tram naar de airport, na twee haltes kwam er een man naar ons toe die zei 'airport transfer shuttle bus' nog voor dat we vragen konden stellen om te begrijpen wat hij bedoelde was de man al uit gestapt. Het bleek dat bijna iedereen uitstapten, dus deden wij dat ook maar. We kwamen in een overvolle bloedhete bus en hoopten dat deze de goede kant op zou gaan. Na ongeveer 20 minuten rijden stopten de bus op een plek waar weer bijna iedereen uitstapten. Aan de overkant zagen wij een groot bord met de naam van de luchthaven erop, dus stapten wij ook uit. Daar stonden we dan, in de hitte, te wachten op iets, waarvan we niet wisten wat het zou zijn en of het überhaupt wel zou komen.. In Nederland zou ik dit niet snel doen, maar hier is het toch anders, je vertrouwt op de mensen om je heen en als het 'fout' gaat, is dat ook niet het einde van de wereld want je hebt verder geen verplichtingen of afspraken die je in Nederland bijvoorbeeld wel hebt. En er is altijd wel een oplossing te bedenken. Gelukkig kwam er in dit geval na tien minuten een nieuwe tram aan. Ondertussen was papa al geland en door alle poortjes heen en zat hij in de burger king op ons te wachten. 

Na een uur kwamen wij aan bij de luchthaven en begon de zoektocht naar de burger king. Toen we die uiteindelijk hadden gevonden, zagen we papa nergens. Bleek dat hij 2km verderop bij een andere terminal was. In de taxi op en neer, want lopen kon niet en toen waren we eindelijk herenigd! Voor de komende weken hebben we een auto gehuurd, dus die gingen we ophalen. Er was nog een klein gedoetje bij de autoverhuur, omdat Sarien de auto had gereserveerd, dus deze op haar naam stond. Maar dat mocht niet omdat de auto op de naam van de bestuurder moet staan, best logisch eigenlijk. Dus dat vroeg om wat administratief werk. Toen dat allemaal geregeld was konden we inladen en op pad! 

Ons plan is om met de auto via de kust van Antalya naar Istanbul te rijden, daar in de volgende blog meer over :)